Jestem i żyję - co jest bardzo zaskakujące.... (ZDJĘCIA DRASTYCZNE nie oglądać jak ktoś ma słabe nerwy))

Przepraszam serdecznie za moje milczenie. 
Dziewczynki Kochane nie wiem, czy na mnie czekałyście czy też już zapomniałyście o mnie.
Jestem już po operacji.

Powiedzieć, że to był koszmar byłoby sporym niedomówieniem.
Wolę jeszcze raz urodzić trójkę dzieci i to siłami natury przez trzy kolejne dni.

MASAKRA
5 godzinna narkoza,
Obudziłam się zawinięta w taki kokon, że to był koszmar. Jak któraś z Was ma klaustrofobię, to zdecydowanie odradzam taki zabieg. Ja niestety cierpię na tą chorobę i dostałam najgorszego ataku w życiu. Nie widziałam nic, bo nie mogłam mieć założonych okularów, nic nie słyszałam bo uszy są tak zatkane i zalane krwią, że nic nie słychać, na to wszystko ma się dreny w szyi i opatrunek na całej głowie który bardzo ściska szyję i dostałam ataku paniki, najpierw zaczęło się w miarę spoko, ale w ciągu kilku godzin obrzęk się powiększał i zaczęłam się dusić, w końcu miałam już taki atak histerii, że musieli mi wszystko zdjąć z głowy. Musiałam podpisać zgodę, że mają mi wszystko zdjąć (oprócz drenów). I zdjęli mi po mniej więcej 5 godzinach wszystko, ale w międzyczasie spaliłam wszystkie mięśnie z paniki. Teraz prawie się nie ruszam, ledwo chodzę. Nawet mam biedę wstać czy też siąść.

Wczoraj wieczorem byłam na SOR-ze bo nie mogłam oddychać, mam takie przykurcze mięśni, przez ten atak który miałam, że ledwo oddychałam i moja lekarka kazała mi natychmiast jechać, żeby sprawdzić czy nie mam zatoru płucnego.

Wiem:
Sam tego chciałeś Grzegorzu Dyndało..... :(

Ale to była ostatnia rzecz której bym się spodziewała. To, że boli cała twarz czy jest się zdrętwiałym, to mi nie przeszkadza, ale gdybym wiedziała, że ten opatrunek po operacji jest tak okropny - nigdy bym się nie zdecydowała. Jak ktoś ma klaustrofobię - nie powinien się na to decydować absolutnie. Naprawdę, siedziałam i się kiwałam żeby się uspokoić, mam takie zakwasy z nerwów, że biorę leki zwiotczające mięśnie, tylko dlatego mogę się w miarę normalnie ruszać i oddychać.

Możecie sobie wyobrazić, że byłam jedynie w stanie funkcjonować jak zdjęli mi wszystko i dali psychotropy które mnie dopiero lekko uspokoiły. Silniejsze niż hydroxyzina a i tak siedziałam zjeżona ze strachu.

Wyjęcie drenów które miałam, przez całą głowę od szczytu skroni, przez całą twarz, koło uszu i kończyły się zawinięte w dwa ślimaki w szyi - nawet nie poczułam jak mi je wyszarpali, adrenaliny miałam tyle w sobie, że chyba nawet jakby mi uszy obcięli to by mnie nie wzruszyło. Tak byłam spanikowana tym podduszeniem z poprzedniego dnia. Ogólnie miazga. Poproszę moją Elę to mi strzeli fotki, jutro wstawię to zobaczycie jak wyglądam. 
Jakbym chciała się pozbyć męża - to obdukcja i idzie chłopina na 48 h do wyjaśnienia. Mam jeden wielki obrzęk i siniaki.
Wybaczcie, ale nie będę wiele odpisywać.
Pozdrawiam.

Macie kilka zdjęć (Uwaga !! Nie są zbyt miłe)
Ale co zaskakujące, nic mnie na twarzy nie boli, ani ociupinkę. Jedynie oko lewe mi drastycznie spuchło i mam siniaki wszędzie.
Dużo bardziej bolą mnie mięśnie ciała, że względu na gigantyczne zakwasy wszystkich mięśni.

 

Pod uszami widać szwy. Całe uszy mam brudne z krwi (przepraszam)  nie oglądać przy jedzeniu.